Μιλώντας για λαϊκή τέχνη αναφερόμαστε συγχρόνως σε υλικά αντικείμενα, καταταγμένα σε διάφορες ομάδες και κατηγορίες, που καλύπτουν πρακτικές ανάγκες (αυτές που ικανοποιούν οι «ελάσσονες» τέχνες της «χειροτεχνίας») και σε εκφραστικές μορφές, όπως τις δημιουργούν οι «καλές», οι «ωραίες» τέχνες. Στη λαϊκή τέχνη ανήκει το κάθισμα και η διακοσμημένη μορφή του, ανήκει η κατασκευή του μουσικού οργάνου και το ίδιο το όργανο και η δημιουργία της συγκίνησης από τη μουσική του (καθώς βέβαια και η μουσική του καθ' εαυτήν). Η λαϊκή τέχνη είναι μια σύνθετη και πολλαπλή συνήθως, οργανικά αξεδιάλυτη ενότητα του εργαλείου και του προϊόντος του, του οργάνου και της ενέργειας του, της αιτίας, πιο πέρα, και του αποτελέσματός του, που συχνά περιέχει και κάτι παραπάνω από την αιτία του. Τη βασική αυτή παρατήρηση αμελούν να κάνουν συχνά και άνθρωποι που ασχολούνται με τη λαϊκή τέχνη, αλλά είναι, ενδεχομένως, επηρεασμένοι από τον τρόπο δουλειάς μιας άλλης διανόησης.
Σελίδες: 168
