Το μικρό αυτό βιβλίο έχει το εξαιρετικό προνόμιο να συνδυάζει δύο από τις επτά τέχνες των αρχαίων. Είμαστε Βέβαιοι ότι θα αποτελέσει έκπληξη, τόσο για τους ανθρώπους της ποίησης όσο και για κείνους του χορού, που δεν είχαν σκεφτεί ότι η τέχνη τους συνδυάζεται τόσο ταιριαστά με την άλλη. Κοινό χαρακτηριστικό και των δύο είναι να εξερευνούν καθημερινά τις σχέσεις της δικής τους τέχνης με μια τρίτη: τη μουσική.
Βέβαια για τους αρχαίους Έλληνες μια τέτοια παρατήρηση θα ήταν περιττή, μια κι εκείνοι θεωρούσαν τις τρεις αυτές τέχνες σαν ενιαίο σύνολο, όπου ο λόγος, το μέλος και η κίνηση λειτουργούσαν μαζί ρυθμιζόμενες από ένα κοινό μέτρο. Όμως με το πέρασμα των αιώνων οι τρεις συνιστώσες αποκολλήθηκαν, αυτονομήθηκαν, αδιαφόρησαν η μία για τις άλλες και έφτασαν να απορρίπτουν εντελώς το μέτρο. Έχουμε όμως ακόμα στις μέρες μας ισχυρά παραδείγματα όπου ξαναβρίσκονται μαζί, όπως στους δημοτικούς χορούς και σε αρκετές σύγχρονες χορογραφίες.
Η ανθολογία της ελληνικής ποίησης έρχεται να συμπληρώσει, με αρκετή καθυστέρηση, δυο άλλες εκδόσεις: τη γαλλική (Danse et poesie: Anthologie Internationale de poemes sur la danse. Paris, La Recherche en Danse - Sorbonne, 1989) και την αγγλική (Dance in poetry. International anthology of poems on dance. Paris, International Dance Council - UNESCO, 1991· Reprinted by the Princeton Book Company, Princeton NJ, USA). Με τη σημαντική διαφορά ότι εδώ δίνουμε όλα σχεδόν τα ποιήματα που βρήκαμε στους σημαντικότερους ποιητές μας, εφόσον η ελληνική γραμματεία είναι απείρως μικρότερη από τη γαλλική ή την αγγλική, όπου μια αυστηρή επιλογή ήταν επιβεβλημένη.
Μένει να ολοκληρώσουμε με την έκδοση του τελειωτικού έργου πού θα περιέχει το corpus της ποίησης για το χορό σε 6 γλώσσες μαζί με σημειώσεις για το κάθε ποίημα και τον δημιουργό του. Ο μεγάλος του όγκος δεν επιτρέπει την έκδοση σε μορφή Βιβλίου, θα είναι λοιπόν ένα CD-ROM με τα 1500 περίπου ποιήματα που συγκεντρώσαμε σε διάστημα 25 ετών έρευνας. Δεν θα μπορεί δυστυχώς κανείς να το πάρει μαζί του και να το απολαύσει τη στιγμή που θέλει, εκτός αν τυπώσει όσα ποιήματα προτιμά για να κάνει τη δική του ανθολογία (πράγμα που συνιστούμε θερμά), θα έχει όμως στην κατοχή του ένα πολύτιμο εργαλείο. Θα μπορεί να αναζητήσει οποιαδήποτε λέξη, χώρα, γλώσσα, εποχή ή ονομασία - και θα μπορεί να βλέπει ωραιότατες εικόνες που συνδέονται με το κάθε ποίημα.
Αντίθετα με ότι θα περίμενε κανείς, τα χορευτικά ποιήματα ή τραγούδια σπάνια μιλάνε για χορό. Αυτή η διαπίστωση μάς έκανε να προβληματιστούμε πολύ και θα χρειαστεί ιδιαίτερη διερεύνηση από άλλους, διερεύνηση που θα είναι αφάνταστα γόνιμη γιατί θα αγγίξει βαθύτερες έννοιες που συνδέονται με τη φύση του χορού. Θα τολμήσουμε να πούμε εδώ πρόχειρα ότι ο χορευτής δεν ενδιαφέρεται να μιλήσει με λόγια για το χορό του - και ότι ο ποιητής δεν βλέπει στο χορό την κίνηση μόνο, αλλά μια ολοκληρωμένη εικόνα αρμονίας. Δεν θέλει να γράψει ένα ποίημα που να μιλάει για χορό και να χορεύεται. Θέλει να εκφράσει μια μετακίνηση που ανάγει σε αυτό που ο χορευτής ένοιωσε πριν αρχίσει να χορεύει.
Υπότιτλος: Ανθολογία Ελλήνων και ξένων ποιητών
Σελίδες: 184
